Door de vormgeving van de stalen pen veroorzaakte James Perry in 1830 onnoemelijk veel kinderleed. De brede pen gaf zonder extra inspanningen van de schrijver het gewenste lijncontrast binnen de letters en hun versieringen. Dit lijncontrast kan je bij het schrijven met een spitse pen alleen bekomen door een wisselende druk uit te oefenen op de beide penpunten.

Bekwame schrijfmeesters konden met een spitse pen kalligrafische wonderen verrichten, maar in handen van een beginneling is het een wreed martelinstrument. De spise pen is het schrijfinstrument van de meester en niet van de leerling. Het is daarom bijzonder triestig dat juist deze spitse 'kroontjespen' meer dan honderd jaar lang in het schrijfonderwijs werd gebruikt.

Bron: Over letters en schrift en de beginselen van het schrijven, Fons van der Linden, ISBN 90-213-0755-3