In de 17de eeuw hoefde men geen boeken meer te over te schrijven of te kopiëren - de drukpers zorgde voor de volledige produktie. Als er al eens een boekje als kostbaar curiosum werd uitgeschreven ontleende het zijn lay-out en vormgeving aan de gangbare typografie. Alleen officiële mededelingen, verdragen en afspraken, correspondentie en administratie ... werden nog, in zo weinig exemplaren zelfs, geschreven dat drukken niet meer rendabel was.

• Er werden schrijfscholen opgericht, waar ondernemende jongelui het schrijfmeesterschap en het boekhouden konden leren. Het onderwijs bloeide en de status van de leraar of de meester steeg van 'gewone leraar' tot 'meester ambachtsman'.
  
  
• Tegen het begin van de 18de eeuw was het tijdperk van de schrijfmeesters in volle bloei.
  De concurrentie tussen de schrijfmeesters was dan ook erg groot. Om leerlingen aan te trekken kondigden ze hun bekwaamheid als schrijver-leraar aan in de meest verbazingwekkende advertenties.
  
  
• De schrijfmeesters trachtten elkaar en ook het publiek met hun 'kunnen' te overbluffen.
  - Uit effectenbejag werden overal, waar enigszins mogelijk was krullen toegevoegd aan de lettervormen en elke hoofdletter werd uitgebouwd tot een ingewikkeld lijnenspel.
  - De marges werden opgevuld met allerlei decoraties en afbeeldingen van draken, monsters, dieren, ridders en engelen, in één beweging of haal getrokken, zonder de pen van het papier op te lichten.
  - Er heerste een onvoorstelbare versierdrift in de schrijfboeken met - dat moet gezegd - een superieure vormbeheersing. Dit moest voor een beginneling, geconfronteerd met zijn eigen onzekere probeersels in het schrijven, enorm frustrerend zijn geweest.
  
  
• In tegenstelling tot deze eerste generatie legden de latere schrijfmeesters de nadruk op duidelijkheid en leesbaarheid. Ze verwierpen de overdreven ornamenten en versieringen.