Het lijkt wel alsof je naar een still uit een splattermovie zit te kijken, of naar een foto van een uit de hand gelopen bodypaintorgie. Maar het bijschrift vermeldt doodleuk dat het een installatie betreft van de Oostenrijkse kunstenaar Hermann Nitsch. Wat je ziet zijn inderdaad mensen. Waar ze tot over hun oren in liggen te spartelen is inderdaad echt bloed.

Kunst die heibel veroorzaakte, zoals ook de orgie van Nitsch eind jaren negentig deed, is sinds vorige week opgenomen in het Museum voor Kwetsende Kunst. Een virtueel museum, speciaal opgericht voor kunstwerken die de gemoederen stevig hebben verhit of dat nog altijd doen.

De criteria om in het museum opgenomen te worden? Iemand moet hebben gezegd dat het kunst is èn er moet gedoe over geweest zijn: van ingezonden stukken op opiniepagina's tot, in het ergste geval, een moord op de kunstenaar (Theo van Gogh). "En alles wat daartussen zit", zegt initiatiefnemer Joep Schrijvers. "Belangrijk is wel dat het niet de intentie moet zijn geweest om te choqueren."

Joep Schrijvers (51), publicist en ex-voorzitter van de Amsterdamse afdeling van het Humanistisch Verbond, wilde vooral een plek waar deze heibelkunst te zien is. Niet als pure provocatie, maar eerder als statement. Van geslachtsdelen over swastika's tot de paus als travestiet in Miss Kitty van Paolo Schmidlin, het is volgens Schrijvers altijd een kunstwerk waardoor een groep mensen zich gekwetst voelt. "Niet het individu, maar het gezag dat zo'n individu heeft wordt aan de kaak gesteld, en dat kunnen sommige groepen blijkbaar niet hebben. "Dat het museum veel religieus geïnspireerde kunstwerken bevat, kan te maken hebben met de 'humanistische vooringenomenheid", geeft Schrijvers toe, "maar we selecteren er zeker niet op".